Miljoenen Oekraïners vluchtten sinds de Russische invasie hun land uit. Een deel daarvan kwam in Nederland terecht. Zoals de kinderen die in een Bavelse woonvoorziening verblijven. Stichting OpenDoor helpt daar met de begeleiding. Een van de eerste begeleiders namens OpenDoor in Bavel was Richelor, die inmiddels op de tweede onderwijsgroep werkt. Benieuwd naar ons werk? We nemen je een dagje mee!
“Hier zitten bijna 30 kinderen van alle leeftijden. Zij woonden in Oekraïne ook al in een tehuis, doordat ze bijvoorbeeld ouders hadden met een alcoholprobleem of waar huiselijk geweld speelde. Ze zijn naar Nederland gevlucht met hun begeleiders.”
OpenDoor werd al snel na de aankomst van de Oekraïners in Bavel gevraagd om te helpen bij de begeleiding. “Dat heeft meerdere redenen. Enerzijds zijn de Oekraïense begeleiders allemaal vrouwen en missen sommige kinderen een vaderfiguur. Anderzijds om activiteiten te bedenken en te organiseren. We basketballen, voetballen of volleyballen bijvoorbeeld. De activiteiten hebben altijd wel een onderliggende gedachte: ze leren onder meer lessen op het gebied van teamwork en respect, die ze ook in hun dagelijks leven kunnen toepassen.”
Richelor leidt me rond door de woonvoorziening. Een groot gebouw met beneden een flinke woonkamer, eetkamer, keuken en een creatieve ruimte. Ook is er een ruimte waar ze hun huiswerk kunnen doen. Op de eerste etage zijn de gedeelde slaapkamers. In de tuin staan voetbaldoeltjes, een volleybalnet en trampoline.
Rond half 4 komen de kinderen in taxibusjes aan bij de woonvoorziening. Ze hebben net weer een dag school in Breda gehad. Ze krijgen les van Oekraïense docenten, met het oog op een toekomstige terugkeer naar hun thuisland. Vrijwel ieder kind komt Richelor even gedag zeggen, inclusief een boks of vrolijke zwaai. Het ontgaat ze ook niet dat hij naar de kapper is geweest. Richelor ontvangt de complimenten over en bedenkingen bij zijn nieuwe kapsel met een lach. Hij kent ze inmiddels door en door.
Zo weet hij dat de kleine Kyryl nogal een stuiterbal is en vaak de grenzen opzoekt. Ook nu probeert hij Richelor uit, met een stoeipartijtje. “Het was wel even schakelen. Bij OpenDoor sta je in de ambulante begeleiding en de onderwijsgroep, waarin ik vooraf ook al werkte, echt naast de talenten. De Oekraïense begeleiders hebben een iets andere aanpak. Ze vonden ons in het begin soms niet stevig genoeg.”
In de weekenden en vakanties is OpenDoor hele dagen aanwezig, om de begeleiders te ondersteunen en activiteiten te organiseren. Als de Oekraïners 18 worden, mogen ze op zichzelf gaan wonen. “Ik ga met energie naar huis en kom met energie weer binnen. Je bouwt echt een band op met sommige kinderen”, vertelt Richelor, die van de Oekraïense kinderen een warm afscheid kreeg toen hij vertrok naar de tweede onderwijsgroep van OpenDoor. Andere OpenDoor-begeleiders nemen zijn werk nu over.
